نمی دانم کدامین واژه ها را به کار برم که نشان دهد چگونه در دل تنگی ات دست و پا می زنم و فقط می توانم با نوشتن برای خودم کمی آرام شوم.
هیچ کس نمی فهمد وسعت درد من را به جز منی که در دفترم به حرف هایم گوش می سپارد و من چقدر نوشتن از تو برای خودم را دوست دارم.
من طرفدار نوشتن هستم!
وقتی هیچ کسی عمق دردت رو نمی فهمه و تنها خودت هستی که متوجه می شی چقدر داره بهت سخت می گذره واسه ی خودت بنویس. حتی اگر شاد یودی هم برای خودت اون شادی رو تا ابد نگه دار. نوشتن باعث می شه بهتر بتونم با خودم رو به رو بشم. انگار دارم از بیرون به خودم نگاه می کنم و چقدر گاهی وقت ها کلمه ها غمگینن. به قدری که دوست دارم خودم رو در آغوش بکشم و بگم این هم می گذره.
گاهی نوشتن یک جمله اون قدر سبکت می کنه که شاید با ساعت ها حرف زدن هم اون طوری خالی نشی. هیچ کس جز من، من رو نمی فهمه و در آخر من می مونم و من. من باید تصمیم بگیرم که چطور از پس این دل تنگی ها بر بیام و من با خودم تنهام.
پس برای خودم می نویسم تا خودم رو ببینم و خودم رو قضاوت کنم و با خودم خلوت کنم و کمی به خودم نصیحت کنم.
به راستی که نوشتن چقدر حالم رو خوب می کنه.
شما هم نوشتن رو امتحان کنید، و متوجه می شید که مثل من چقدر طرفدار نوشتن هستین.
درباره این سایت